Elektriciteitshuisjes in Carvoeiro
In april dit jaar (2016) brachten wij voor het eerst een bezoek aan Portugal. Wij hadden een hotel in Carvoeiro, een leuk kuststadje in de Algarve. De andere foto’s van deze vakantie komen tzt, hierbij alvast de vele fleurig beschilderde elektriciteitskastjes. Die bevinden zich in groten getale in de winkelstraten en zijn, onbeschilderd, nogal ontsierend.Dit maakt een heel verschil. Wat ik tegenkwam heb ik gefotografeerd.
Thüringen
Thüringen: juni 2015. Jena, Weimar, Erfurt, Dornsdorf, Kahla, Rudolstadt ….
Omdat de tijd er veertig jaar heeft stilgestaan is er veel te doen. Een uitdaging om van alle verveloze, vervallen gebouwen weer iets moois te maken. Daar zijn de Oost Duitsers al vele jaren mee bezig, en ze gaan onvermoeibaar door.
Er staat veel in de steigers, van andere gebouwen lijkt het nog niet duidelijk of het gaat worden opgeknapt, dan wel afgebroken.
Prachtig hoe de kleuren op elkaar worden afgestemd.
Schillerhaus in Rudolstadt
Fröbelhaus in Rudolstadt, vlak achter het Schillerhaus.
Waar Goethe was, was ook Steiner.
Nog onderweg naar Duitsland bedacht ik me dat ik de oplader van de camera accu ben vergeten. De twee accu die ik bij me had waren zo goed als leeg. Ik heb me dus met de iPhone moeten behelpen. Alleen de natuurfoto’s heb ik met de spiegelreflex gemaakt.
Gerst tot aan de horizon!
De natuur is in deze tijd schitterend. Glooiende heuvels met goudgeel graan en verder in alle stadia van groen naar geel.
Ze stonden allemaal vooraan en holden hard weg toen ik de camera richtte, om daarna toch allemaal even nieuwsgierig om te kijken!
In Jena staat dit gebouw, een fantastisch staaltje visueel bedrog. Niets is wat het is, we hebben er echt omheen moeten lopen om te zien dat de gevel volkomen glad en vlak is.
Wij aten in een restaurant dat 500 jaar geleden al op deze plek stond, Zum Roter Hirsch
Ze staan er nog, Goethe en Schiller, in Weimar
Weimar, het gezelligste plaatsje.
Thüringen – voorproefje
We zijn alweer een week terug uit het Oost-Duitse gebied Thüringen waar wij een weekje verbleven. Ik ben bezig de foto’s te sorteren en zodra dat gebeurd is kom ik terug met verhalen en foto’s! Hier alvast een klein voorproefje.
Kreta april 2015
Als ik aan Kreta denk, denk ik aan olijfbomen. Héél veel. Stokoude exemplaren en frisse jonge. Schapen en geiten, katten en honden. Vele, vele kapelletjes en kerkjes (allemaal in uitstekende, bijna nieuwstaat),vele oude, op instorten staande gebouwtjes, schuurtjes, huisjes, de groenblauwe zee, prachtige stadjes, vriendelijke mensen, lekker eten op gezellige terrasjes, ruige natuur, hoge bergen, veel, erg veel rotsen, molens, met 8 wieken, oude en nieuwe en moderne met drie….
Wij waren er twee weken in april.
(Als je op de foto’s klikt, zie je ze niet alleen groter, maar ook scherper.)
De olijfbomen. En direct ook maar wat schapen. En een geit.
…
…
…
…
…
…
…
…
…
Wat mot dat?
…
Hier en daar kun je nog zien dat de olijfbomen in rijtjes zijn geplant.
…
…
…
…
- Welja, een geit in een olijfboom!
Pittoreske stadjes en dorpen, aan zee of in de bergen.
Ageos Nikolaos
Ageos Nikolaos
De zee in alle tinten blauw-groen
De haven van Ageos Nikolaos
Ageos Nikolaos
Ageos Nikolaos
…
Deels verzonken kerkje en deel van het dorpje bij een stuwmeer
Heraklion
Ageos Nikolaos
Ageos Nikolaos
Oud Malia
Malia
…
…
…
…
…
…
Opgezadeld ezeltje in Prinias vervoerde brandhout (?).
Haven van Heraklion
…
…
Molens
Op een bergrug een rij oude, grotendeels vervallen Griekse molens
In de hoogvlakte van Lasithi. Zonder doeken aan de ‘wieken’.
Voor de helft ‘bedoekt’.
Dit is op de Lasithi plateau, een 800 meter hoge vlakte met een doorsnee van 10 kilometer. Rondom bergen die nog hoger zijn.
…
En op de hoogste bergen sneeuw!
Ze waren ook te koop. In alle maten.. Ik wilde er wel een, maar J. zag het niet zo zitten. Gelukkig maar!
…
Nog steeds de Lasithi hoogvlakte
De molens werden gebruikt om graan te malen.
Een oude, zonder wieken.
Hier is helemaal niet veel van over.
Ruige natuur!
Uiteraard veel kronkelweggetjes door de bergen.
Achter mij het strand, voor mij een opgraving, en bovenop de rots geiten, schapen en een hondje dat ons even later op het strand kwam begroeten.
Veel kronkelweggetjes door de bergen.
Een sliert schapen (goed kijken).
…
Verderop niet de zee, maar een stuwmeer.
Veel rode grond en ook rode rotsen.
Even op een uitzichtplekje stoppen met onze gehuurde Fiat Panda.
…
De “Kreteense margriet’ bloeit echt overal!
Af en toe een recht stuk weg.
…
…
Naar een wit kapelletje op een overhangende rots.
Op een gekochte ansichtkaart stond een foto van een wit kapelletje op een overhangende rots. Het plaatsje waarbij het zou staan, Prinias, was niet ver bij ons vandaan. In onze reisboekjes stond er niets over. Op goed geluk zijn we die kant opgereden, maar waar was het? We stopten in het dorpje met het ezeltje en gingen koffie drinken in een lokaal koffiehuisje, waar ze alleen koffie hadden (warm én koud, dat wel) en vroegen, met armen en benen en uiteindelijk een tekeningetje aan de jonge uitbaatster waar zich dit bevond. Ze wist het. Na de koffie zou ze het ons laten zien.
Na de koffie waar wij twee hele euro voor mochten betalen (en gaven daar dus maar 50% fooi op) stapte zij in haar auto en gebaarde zij ons haar te volgen. Ca. twee kilometer verderop stopte ze en wees zij waar het was. Geen enkel bord verwees ernaar. We hadden het dus nooit en te nimmer zelf gevonden.
Op ongeveer een derde van de ca 2 km die we nog moesten lopen naar het kapelletje stond een hek. Het zat niet op slot, maar desondanks kregen we het in eerste instantie niet open. Een paar flinke schoppen en duwen en toen vloog het open.
De wandeling naar boven was prachtig. Overal langs het pad stonden bloemen. De zon scheen en er woei een zacht, verkoelend briesje.
.
.
En toen zagen wij, eerst in de verte, het witte kapelletje.
We fotografeerden het van alle kanten..
Hier lijkt het inderdaad of het op een overstekende rots staat.
Maar we waren niet bang dat we naar beneden zouden storten met kapelletje en al.
Het stond er heel solide. Binnen konden kaarsen aangestoken worden, de biecht afgenomen worden en er stonden flesjes drinken. Voor de dorstige, warme wandelaar wel fijn. Behalve wij, was er die dag helemaal niemand. Ook geen wonder, toeristen zouden het nooit kunnen bezoeken omdat het nergens vermeld of aangegeven staat.
Poortjes en deuren.
De ‘deur’ had weinig nu hier.
Een dorpelinge voor haar huisje.
…
…
Mooi groen.
…
…
Geen deuren meer.
Mooi blauw
…
…
…
Prachtige balkonnejes.
Dieren op Kreta.
Het ezeltje met zijn baas.
Toen wij een pad afliepen op weg naar een aantal oude molens werden wij hartelijk begroet door een hondje, dat ons de hele tijd vergezelde en zich graag liet aaien. Hij was blij met ons gezelschap.
De geiten op de rotsen bij het strand met het hondje dat even later naast ons op het strand stond.
Altijd leuk, dit soort oponthoud!
We zagen dat veel schapen kaalgeschoren konten hadden. Bij dezen was het alweer wat aangegroeid.
…
Weer een andere kudde schapen.
Drie aandoenlijk lieve puppies, bij hun huis, ik had er graag een meegenomen.
Katten zie je o-ver-al.
Alle dieren zien er weldoorvoed uit.
…
Drie katten rond een bergje kattenbrokjes. Verderop stonden er nog een paar. Wij zagen dit vaker, dat er brokjes voor de zwerfkatten gestrooid worden. Alle katten en honden die wij zagen, zagen er gezond uit.
Bloemen, vlinders…
Deze stonden langs de weg in de bergen.
De margrieten waarvan ik voorgaande jaren veel zaad van heb verzamelt en die nu vrolijk in mijn eigen tuin bloeien.
…
Wilde orchideeën. (?)
..
…
Wilde orchidee
…
…
Bij elkaar geplukt op weg naar het witte kapelletje.
Bloemen in een boom, geen idee wat…
Geraniums in een nisje.
Geplukt bij het witte kapelletje.
…
…
Overal bloeit wel iets
…
En nog wat ‘losse’ foto’s.
Als ik een verkeersspiegel tegenkom maak ik graag een ‘selfie”.
Het vliegt af en aan op en vanaf Heraklion. In het hoogseizoen, vertelde men ons, zie je er minstens drie tegelijk in de lucht.
Blue bird
…
Hier kochten wij wat kleedjes.
Mooi.
De appartementen waar wij verbleven in Piskopiano, bij Chersonisos.
Eerst verbleven wij bij het parasolletje rechtsonder, en daarna bij het parasolletje links boven. Wegens waterproblemen moesten we verhuizen,.
Piep zei de muis in het gemeentehuis!
We stonden redelijk vroeg op iedere dag, de zon lokt vanzelf. De laatste ochtend waren we nog voor de zon op.
Dit, wat blaffende honden in de verte, wat kraaiende hanen en vooral veel fluitende vogels!
Rotterdam Markthal
Vandaag, 16 januari, zijn we voor het eerst een kijkje in de nieuwe Markthal (geopend op 1 okt. 2014) in Rotterdam gaan nemen. Het was een mooie dag, de zon scheen.
Van buitenaf gezien …
…ziet de Markthal …
… er indrukwekkend uit…
… met de glazen wanden aan voor en achterkant. En de woningen in de ‘zijwanden’ van de hal.
Aan de binnenwanden en plafond van de Markthal…
…is een indrukwekkend kunstwerk…..
….te zien van de kunstenaar …
Arno Coenen…
… ter grootte van ruim 11.000 m2
Het ziet er schitterend uit!
Omdat het een markthal is, is er natuurlijk heel veel lekkers te vinden! Zoals gesuikerde appels!
Ziet er erg lekker uit, als kind was ik gek op deze appels!
Een enorm assortiment aan olijven!
…. kazen …
We kregen een plakje kaas aangeboden…
Veel zoets …
Vrolijke cupcakes..
Mango’s!
En heel veel meer …
… heerlijk fruit…
Alles ziet er heerlijk uit.
En dit ruikt ook nog eens vurrukkulluk!
Allerlei kruiden.
Nog een beeld van buitenaf.
Hier zijn de woningen aan weerskanten te zien en onderaan winkels.
Hier zie je hoe de glazen platen door kabels op hun plaats worden gehouden.
Iets verderaf ..
De voorkant en het plafond met de prachtige afbeeldingen.
Egypte 2009
In februari 2009 bezochten we Egypte. Het was van ons beiden een lang gekoesterde wens. De reisduur was niet lang, maar twee weken, waarbij een deel ook nog werd besteed aan een verblijf in Hurghada. Al met al waren de indrukken van al wat we konden bezichtigen enorm en was twee weken ook wel weer genoeg om het allemaal even te laten bezinken. Nu zes jaar later denken we erover weer naar Egypte te gaan, voor zover dit mogelijk is in verband met de politieke situatie daar.
In 2009 brachten we behalve een paar dagen in Hurghada, enkele dagen in Cairo door en voeren we op de Nijl op een cruiseschip.
De piramiden:
.
.
.
Piramide closeup
.
.
.
De enorme blokken liggen strak tegen elkaar aan, er kan geen mes tussen.
No climbing!
Climbing …
Ingang
.
.
.
De drie grote piramides op een rijtje
Blik op Cairo vanaf de piramides.
Op weg naar de sfinx, op de achtergrond de grote piramide.
de Sfinx
.
Wordt vervolgd ….
Recente reacties