Kreta april 2015

On mei 4, 2015 by admin With 0 Comments - Kreta, Reizen

Als ik aan Kreta denk, denk ik aan olijfbomen. Héél veel. Stokoude exemplaren en frisse jonge. Schapen en geiten, katten en honden. Vele, vele kapelletjes en kerkjes (allemaal in uitstekende, bijna nieuwstaat),vele oude, op instorten staande gebouwtjes, schuurtjes, huisjes, de groenblauwe zee, prachtige stadjes, vriendelijke mensen, lekker eten op gezellige terrasjes, ruige natuur, hoge bergen, veel, erg veel rotsen, molens, met 8 wieken, oude en nieuwe en moderne met drie….

Wij waren er twee weken in april.

(Als je op de foto’s klikt, zie je ze niet alleen groter, maar ook scherper.)

De olijfbomen. En direct ook maar wat schapen. En een geit.

…

…

…

…

…

…

…

…

…

Wat mot dat?

…

Hier en daar kun je nog zien dat de olijfbomen in rijtjes zijn geplant.

…

…

…

…

: Welja, een geit in een olijfboom!

Pittoreske stadjes en dorpen, aan zee of in de bergen.

Ageos Nikolaos

Ageos Nikolaos

De zee in alle tinten blauw-groen

De haven van Ageos Nikolaos

Ageos Nikolaos

Ageos Nikolaos

…

Deels verzonken kerkje en deel van het dorpje bij een stuwmeer

Heraklion

Ageos Nikolaos

Ageos Nikolaos

Oud Malia

Malia

…

…

…

…

…

…

Opgezadeld ezeltje in Prinias vervoerde brandhout (?).

Haven van Heraklion

…

…

Molens

Op een bergrug een rij oude, grotendeels vervallen Griekse molens

In de hoogvlakte van Lasithi. Zonder doeken aan de ‘wieken’.

Voor de helft ‘bedoekt’.

Dit is op de Lasithi plateau, een 800 meter hoge vlakte met een doorsnee van 10 kilometer. Rondom bergen die nog hoger zijn.

…

En op de hoogste bergen sneeuw!

Ze waren ook te koop. In alle maten.. Ik wilde er wel een, maar J. zag het niet zo zitten. Gelukkig maar!

…

Nog steeds de Lasithi hoogvlakte

De molens werden gebruikt om graan te malen.

Een oude, zonder wieken.

Hier is helemaal niet veel van over.

Ruige natuur!

Uiteraard veel kronkelweggetjes door de bergen.

Achter mij het strand, voor mij een opgraving, en bovenop de rots geiten, schapen en een hondje dat ons even later op het strand kwam begroeten.

Veel kronkelweggetjes door de bergen.

Een sliert schapen (goed kijken).

…

Verderop niet de zee, maar een stuwmeer.

Veel rode grond en ook rode rotsen.

Even op een uitzichtplekje stoppen met onze gehuurde Fiat Panda.

…

De “Kreteense margriet’ bloeit echt overal!

Af en toe een recht stuk weg.

…

…

Naar een wit kapelletje op een overhangende rots.

Op een gekochte ansichtkaart stond een foto van een wit kapelletje op een overhangende rots. Het plaatsje waarbij het zou staan, Prinias, was niet ver bij ons vandaan. In onze reisboekjes stond er niets over. Op goed geluk zijn we die kant opgereden, maar waar was het? We stopten in het dorpje met het ezeltje en gingen koffie drinken in een lokaal koffiehuisje, waar ze alleen koffie hadden (warm én koud, dat wel) en vroegen, met armen en benen en uiteindelijk een tekeningetje aan de jonge uitbaatster waar zich dit bevond. Ze wist het. Na de koffie zou ze het ons laten zien.

Na de koffie waar wij twee hele euro voor mochten betalen (en gaven daar dus maar 50% fooi op) stapte zij in haar auto en gebaarde zij ons haar te volgen. Ca. twee kilometer verderop stopte ze en wees zij waar het was. Geen enkel bord verwees ernaar. We hadden het dus nooit en te nimmer zelf gevonden.

Op ongeveer een derde van de ca 2 km die we nog moesten lopen naar het kapelletje stond een hek. Het zat niet op slot, maar desondanks kregen we het in eerste instantie niet open. Een paar flinke schoppen en duwen en toen vloog het open.

De wandeling naar boven was prachtig. Overal langs het pad stonden bloemen. De zon scheen en er woei een zacht, verkoelend briesje.

En toen zagen wij, eerst in de verte, het witte kapelletje.

We fotografeerden het van alle kanten..

Hier lijkt het inderdaad of het op een overstekende rots staat.

Maar we waren niet bang dat we naar beneden zouden storten met kapelletje en al.

Het stond er heel solide. Binnen konden kaarsen aangestoken worden, de biecht afgenomen worden en er stonden flesjes drinken. Voor de dorstige, warme wandelaar wel fijn. Behalve wij, was er die dag helemaal niemand. Ook geen wonder, toeristen zouden het nooit kunnen bezoeken omdat het nergens vermeld of aangegeven staat.

Poortjes en deuren.

De ‘deur’ had weinig nu hier.

Een dorpelinge voor haar huisje.

…

…

Mooi groen.

…

…

Geen deuren meer.

Mooi blauw

…

…

…

Prachtige balkonnejes.

Dieren op Kreta.

Het ezeltje met zijn baas.

Toen wij een pad afliepen op weg naar een aantal oude molens werden wij hartelijk begroet door een hondje, dat ons de hele tijd vergezelde en zich graag liet aaien. Hij was blij met ons gezelschap.

De geiten op de rotsen bij het strand met het hondje dat even later naast ons op het strand stond.

Altijd leuk, dit soort oponthoud!

We zagen dat veel schapen kaalgeschoren konten hadden. Bij dezen was het alweer wat aangegroeid.

…

Weer een andere kudde schapen.

Drie aandoenlijk lieve puppies, bij hun huis, ik had er graag een meegenomen.

Katten zie je o-ver-al.

Alle dieren zien er weldoorvoed uit.

…

Drie katten rond een bergje kattenbrokjes. Verderop stonden er nog een paar. Wij zagen dit vaker, dat er brokjes voor de zwerfkatten gestrooid worden. Alle katten en honden die wij zagen, zagen er gezond uit.

Bloemen, vlinders…